перапу́дзіць сов., разг. испуга́ть, перепуга́ть; переполоши́ть;

п. ка́чак — переполоши́ть у́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вуто́к ’папярочныя ніткі ў палотнах’ (Дразд.). Гл. у́ток.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weft

[weft]

n.

уто́к -у m. (у ткані́не)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abb

[æb]

n., Brit.

уто́к f. (у тка́цтве)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бата́н

(фр. battant)

механізм ткацкага варштата, які накіроўвае рух чаўнака, што ўводзіць уток у аснову.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

успу́дзіць сов. вспугну́ть; (охот. — ещё) подня́ть;

саба́ка ўспу́дзіў дзі́кіх ка́чак — соба́ка вспугну́ла (подняла́) ди́ких у́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

filling

[ˈfɪlɪŋ]

n.

1) начы́нка f.

2) плёмба f. (у зу́бе)

3) Textile уто́к -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лачча́нка, лаччанне ’посцілка, палавік, у якім аснова з нітак, а уток з палосак тканіны, старога матэрыялу’ (кам., Сл. паўн.-зах., Шатал.). Да латах, латка (гл.). Утворана ад лагчыны ’вытканы з палосак тканіны’ (там жа) і суф. -κα.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

у́сце Месца, дзе адна рака ўпадае ў другую (Рэч.). Тое ж уток, улі́ў, зліў, уле́ва (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

woof

I [wʊf]

n.

1) уто́к -ку́ m.

2) ткані́на f.

II [wʊf]

1.

n.

брэх -у m.

2.

v.i.

браха́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)