1. Яўныя і больш тонкія формы падману, пэўнае недагаворванне, утойванне з боку больш інфармаванага або дасведчанага ўдзельніка размовы, што выкарыстоўваецца з карыслівымі мэтамі.
2. Прыстасавальніцтва, згодніцтва, беспрынцыповасць у палітычнай барацьбе.
|| прым.апартуністы́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ута́йкаж., разг.уто́йванне, -ння ср.;
◊
без ута́йки не то́ячыся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Verhéhlung
f -, -en уто́йванне, хава́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verhéimlichung
f -, -en уто́йванне, хава́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Unterschlágung
f -, -en
1) уто́йванне
2) растра́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
растра́таж.юрыд., тс.перан. Verúntreuung f -, -en Unterschlágung f -, -en (утойванне)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
hiding[ˈhaɪdɪŋ]n.
1. хава́нне, уто́йванне;
go into hiding хава́цца
2.infml біццё, лупцава́нне
♦
on a hiding to nothing у безвыхо́дным стано́вішчы, у тупіку́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Тайба́ ’трыманне ў тайне, тайна’, ’утойванне, хаванне’: тайба грошай (Нас.). Прамая паралель у сучасных славянскіх мовах толькі ў славен.дыял.tȃjba (гл. Фурлан у Бязлай, 4, 147), што можна разглядаць як сепаратную беларуска-славенскую ізаглосу. Параўн., аднак, ст.-слав.таибьна ’тайна’, таибьно ’таямнічы, таемны’, таибьникъ ’асоба, якая валодае тайнай, жрэц, святар’ (толькі ў Супрасльскім кодэксе), стараж.-рус.таиба ’тайна’. Непасрэдна да прасл.*tajьba (сінанімічнага *tajьna, гл. тайна), якое з’яўляецца вытворным з суфіксам ‑ьbа (аб ім, але без кантынуантаў *taj‑ гл. Слаўскі, SP, 1, 61–62) ад *tajь ’таямніца, тайна’, ’таямніча, скрытна’ (< *tajiti, гл. таіць). Гл. яшчэ Скок, 3, 434.