Verbum

анлайнавы слоўнік

уто́йванне гл. утаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́йванне ср. ута́йка ж., ута́ивание; см. уто́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утойваць — утаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́йванне н. разм. Verbérgen n -s, Verhéimlichung f -, Verhéhlen n -s;

без уто́йвання óhne Hehl, offen, únverhohlen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

утаі́ць, утаю́, уто́іш, уто́іць; уто́ены; зак., што.

1. Захаваць у тайне, скрыць ад іншых.

У. праўду.

2. Тайна прысвоіць.

У. чужыя грошы.

|| незак. уто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уто́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укрыва́льніцтва, -а, н. (спец.).

Утойванне злачынца або ўкрадзеных рэчаў, слядоў злачынства.

Судзіць за ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ута́ивание уто́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дысімуля́цыя

(лац. dissimulatio = утойванне)

утойванне хваробы або асобных яе прымет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

cover-up [ˈkʌvərʌp] n. уто́йванне, укрыва́нне, укрыццё (чаго-н. ганебнага або крымінальнага)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)