wysławianie

н. усхваленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

самаўсхвале́нне, ‑я, н.

Усхваленне, праслаўленне самога сябе, сваіх заслуг, дасягненняў, здольнасцей і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Абарона, усхваленне каго‑, чаго‑н. у пісьмовай або вуснай форме.

[Грэч. apologia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфіра́мб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У старажытных грэкаў: урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса.

2. перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне.

Спяваць дыфірамбы каму-, чаму-н.

|| прым. дыфірамбі́чны, -ая, -ае.

Дыфірамбічныя вершы (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвала́, -ы́, ж.

1. Пахвала, адабрэнне, усхваленне.

Х. пра выдатную ткачыху разышлася па краіне.

2. у знач. вык. Воклік захаплення, удзячнасці, прызнання каму-, чаму-н.

Х. працаўнікам палёў.

3. Агульнапрынятая думка пра каго-н., рэпутацыя (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энкаміясты́чны

(ад лац. encomium = усхваленне)

кніжн. хвалебны, панегірычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

восхвале́ние ср. усхвале́нне, -ння ср.; (похвала — ещё) пахвала́, -лы́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гларыфіка́цыя

(лац. glorificatio = прадстаўленне)

узвялічванне, узнясенне, усхваленне, спяванне дыфірамбаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Laudatión

f -, -en панегі́рык, усхвале́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánpreisung

f -, -en усхвале́нне, рэкла́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)