Папіка́ць ’выказваць каму-небудзь незадавальненне, дакор; папракаць’ (ТСБМ, Нас., Грыг., Янк. 3., Сцяшк. МГ), папі́ка ’папрок’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Гл. упіка́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sarcastic

[sɑ:rˈkæstɪk]

adj.

зье́длівы, саркасты́чны

to make sarcastic remarks — рабі́ць зье́длівыя заўва́гі, упіка́ць, дакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reproach​2 [rɪˈprəʊtʃ] v. (for) папрака́ць, дакара́ць, папіка́ць, упіка́ць;

You’ve got nothing to reproach yourself for. Вам няма ў чым папракнуць сябе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zarzucać

незак.

1. закідаць;

2. накідаць; перакідаць;

3. упікаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кори́ть несов.

1. (упрекать, порицать за что-л.) дакара́ць, упіка́ць (каго);

2. (попрекать чем-л.) дакара́ць, папіка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укоря́ть несов. дакара́ць (каго); (упрекать) рабі́ць за́кід (каму); (попрекать) папіка́ць (каму, каго, чым), упіка́ць (каму, каго, чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rebuke

[rɪˈbju:k]

1.

v.t.

1) папрака́ць, упіка́ць; дакара́ць

2) га́ніць; свары́цца

2.

n.

дако́р, папро́к -у m., нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папракаць, дакараць, упікаць, папікаць □ пароць у вочы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Вайця́ць ’надакучліва гаварыць’ (Мядзв., Сцяц., Бір. Дзярж.); ’спрачацца, дамаўляцца’ (Сцяшк. МГ); ’рабіць вымову, упікаць’ (КЭС). Укр. вайтяти ’выражаць незадавальненне; гаварыць’. Беларуска-ўкраінская ізалекса балтыйскага паходжання; літ. vaitóti ’вохкаць, стагнаць’ (Непакупны, Бел.-укр. ізал., 53–54; Весці АН БССР, 1969, 4, 132; J. Safarewicz, Ze słownictwa bałto-sł. Studia językozn., 1967, 254; Блесэ, KZ, 75, 1957, 91–121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reproach

[rɪˈproʊtʃ]

1.

n.

1) дако́р -у m., упі́ка f.

2) га́ньба f., со́рам -у m.

2.

v.t.

1) вінава́ціць, дакара́ць, упіка́ць

2) ганьбава́ць, сарамаці́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)