упря́мец разг. упа́рты, -тага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

непокла́дистый нелаго́дны; (строптивый) упа́рты, сваво́льны, непаслухмя́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

упо́ристый разг. упа́рты, цвёрды; (настойчивый) насто́йлівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

непада́тлівы, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца або з цяжкасцю паддаецца якому-н. уздзеянню.

Н. матэрыял.

2. Няўступчывы, упарты.

Н. характар.

|| наз. непада́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

но́раў, -раву, мн. -равы, -аў, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

Круты н.

Розныя па нораве.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

З норавамупарты, наравісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нясто́мны, -ая, -ае.

1. Які не ведае стомы; настойлівы, упарты.

Н. працаўнік.

Н. у пошуках ісціны.

2. Неаслабны, пастаянны.

Н. гоман птушак.

|| наз. нясто́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

упа́ртасць, -і, ж.

1. гл. упарты.

2. Незгаворлівасць, імкненне рабіць што-н. толькі па-свойму, наперакор каму-н.

Пасварыцца з кім-н. з-за сваёй упартасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

меднало́бы, ‑ая, ‑ае.

Разм. пагард. Тупы, упарты. Медналобы галавацяп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сваво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто сваволіць; гарэза, дуронік.

Не дзеці, а свавольнікі.

2. Упарты, свавольны чалавек.

3. Несур’ёзны, легкадумны чалавек.

|| ж. сваво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

headstrong [ˈhedstrɒŋ]adj. сваво́льны, упа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)