вноси́ть несов., в разн. знач. уно́сіць; см. внести́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

1. Унесці (уносіць) дэпазіт.

2. Перадаць (перадаваць) на захаванне.

Д. навуковую працу.

|| наз. дэпані́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

унасі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. унашу́ уно́сім
2-я ас. уно́сіш уно́сіце
3-я ас. уно́сіць уно́сяць
Прошлы час
м. унасі́ў унасі́лі
ж. унасі́ла
н. унасі́ла
Загадны лад
2-я ас. унасі́ унасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час унасі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

унясе́нне, ‑я, н.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уносіць — унесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфітава́ць

‘унесці (уносіць) дыяксід серы ў сок, мязгу або віно’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сульфіту́ю сульфіту́ем
2-я ас. сульфіту́еш сульфіту́еце
3-я ас. сульфіту́е сульфіту́юць
Прошлы час
м. сульфітава́ў сульфітава́лі
ж. сульфітава́ла
н. сульфітава́ла
Загадны лад
2-я ас. сульфіту́й сульфіту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сульфіту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сульфітава́ць

‘унесці (уносіць) дыяксід серы ў сок, мязгу або віно’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сульфіту́ю сульфіту́ем
2-я ас. сульфіту́еш сульфіту́еце
3-я ас. сульфіту́е сульфіту́юць
Прошлы час
м. сульфітава́ў сульфітава́лі
ж. сульфітава́ла
н. сульфітава́ла
Загадны лад
2-я ас. сульфіту́й сульфіту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сульфітава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уно́сіцца, уношуся, уносішся, уносіцца; незак.

1. Разм. Уносіць што‑н. куды‑н. (рэчы, прадметы і пад.). Крыху пастаяўшы,.. [бацька] дадаў: — Пойдзем уносіцца ў хату. Дасць бог дзень, дасць і сонца... Хведаровіч.

2. Зал. да уносіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаві́цель, ‑я, м.

Той, хто што‑н. абнаўляе, уносіць што‑н. новае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаламе́шваць

‘пачынаць каламесіць - сваволіць, гарэзіць; каламуціць што-небудзь, уносіць у што-небудзь блытаніну’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. закаламе́шваю закаламе́шваем
2-я ас. закаламе́шваеш закаламе́шваеце
3-я ас. закаламе́швае закаламе́шваюць
Прошлы час
м. закаламе́шваў закаламе́швалі
ж. закаламе́швала
н. закаламе́швала
Загадны лад
2-я ас. закаламе́швай закаламе́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час закаламе́шваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плаце́льшчык, ‑а, м.

Той, хто ўносіць або павінен уносіць належны яму плацеж. Плацельшчык падаткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)