домаўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, каму належыць дом; уласнік дома.

|| ж. домаўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. домаўлада́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазыкатрыма́льнік, ‑а, м.

Уласнік аблігацый пазыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да уласнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачаўлада́льнік, ‑а, м.

Уласнік, гаспадар дачы ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуглепрамысло́вец, ‑лоўца, м.

Капіталіст-уласнік вугальных прадпрыемстваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнігавыдаве́ц, ‑даўца, м.

1. Уст. Уласнік выдавецтва.

2. Той, хто займаецца выданнем кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

posiadacz

м. уласнік; уладальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прадпрыма́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уласнік, які валодае прадпрыемствам; той, хто бярэцца за арганізацыю якой-н. справы, што прыносіць прыбытак.

Буйны п.

|| ж. прадпрыма́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. прадпрыма́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кула́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.) Заможны селянін-уласнік, які выкарыстоўваў батракоў як наёмную рабочую сілу.

|| ж. кула́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

|| зб. кула́цтва, -а, н.

|| прым. кула́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Éigentümer

m -s, - ула́снік, улада́льнік, гаспада́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)