ула́на́торский ула́на́тарскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́н-удэ́нский ула́н-удэ́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ула́на́тор г. Ула́на́тар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ула́н-Удэ́ г. Ула́н-Удэ́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Улан-Батар

т. 16, с. 217

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Улан-Дабан

т. 16, с. 217

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Улан-Удэ

т. 16, с. 217

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ула́на́тар м Uln Btor i Ulan Batar n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ула́н-Удэ́ нескл м Uln Ud i Ulan Üdё [-´dœ] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Аўла́нулан’ (Бірыла, Бел. антр., 2, 26). Ад улан з прыстаўным а, параўн. з іншай пратэзай: вулан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)