улада́рна нареч. повели́тельно; см. улада́рны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улада́рнасць ж. повели́тельность; см. улада́рны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

masterful [ˈmɑ:stəfəl] adj.

1. улада́рны

2. майстэ́рскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кня́ства, ‑а, н.

Вобласць, якой кіраваў уладарны князь. Полацкае княства. Турава-Пінскае княства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

повели́тельный

1. улада́рны; ула́дны; катэгары́чны; насто́йлівы;

повели́тельный тон улада́рны (ула́дны, катэгары́чны) тон;

2. грам. зага́дны;

повели́тельное наклоне́ние зага́дны лад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курфю́рст, ‑а, М ‑сце, м.

Уладарны князь у феадальнай Германіі, які меў права ўдзельнічаць у выбарах імператара.

[Ням. Kurfürst.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

high-handed [ˌhaɪˈhændɪd] adj. улада́рны, ула́дны, сваво́льны; які́ перавышае ўла́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

imperative​2 [ɪmˈperətɪv] adj.

1. зага́дны; улада́рны

2. неадкла́дны, пі́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hérrisch

a ула́дны, улада́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

máchthaberisch

a дэспаты́чны, улада́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)