ла́д

‘дзяржаўная ці грамадская сістэма; уклад жыцця; настрой; сістэма, склад мовы і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ла́д
Р. ла́ду
Д. ла́ду
В. ла́д
Т. ла́дам
М. ла́дзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

но́раў, -раву, мн. -равы, -аў, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

Круты н.

Розныя па нораве.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

◊

З норавам — упарты, наравісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

славя́нства, ‑а, н., зб.

Славяне. Уклад славянства ў сусветную навуку і культуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вклад м.

1. (действие) уклада́нне, -ння ср., укла́дванне, -ння ср.;

2. (внесённая сумма) укла́д, -ду м.;

сде́лать вклад зрабі́ць укла́д;

сро́чный вклад тэрміно́вы ўклад;

3. перен. укла́д, -ду м.;

це́нный вклад в нау́ку кашто́ўны ўклад у наву́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

input​1 [ˈɪnpʊt] n.

1. укла́д (у што-н.)

2. comput. уво́д (інфармацыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

do one’s bit

уне́сьці свой укла́д; дапамагчы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ле́пта, ‑ы, ДМ ‑пце, ж.

1. Дробная манета ў Грэцыі.

2. перан. Пасільны уклад у якую‑н. агульную справу. Унесці сваю лепту ў агульную справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Struktúr

f -, -en структу́ра; укла́д; будо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

contribute [kənˈtrɪbju:t] v. (to/towards)

1. садзе́йнічаць, спрыя́ць

2. ахвярава́ць (грошы); рабі́ць укла́д/унёсак (у якую-н. справу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

укла́дчык ​1, ‑а, м.

Той, хто робіць уклад ​2 (у 1 знач.); уладальнік грашовага ўкладу.

укла́дчык ​2, ‑а, м.

Той, хто займаецца ўкладваннем чаго‑н. Укладчык рэек. Брыгада ўкладчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)