1.(in) замацо́ўваць (у чым-н.); мо́цна трыма́цца (у чым-н.)
2.укараня́цца (пра ідэі, пачуцці); запада́ць (у душу); урэ́звацца (у памяць)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Раскарані́цца ’абзавесціся сям’ёй’ (Сл. ПЗБ). Відаць, ад карані́цца ’разрастацца, укараняцца’, параўн. ст.-бел.корень, якое акрамя значэння ’корань’, мела таксама значэнне ’племя, род’ (Ст.-бел. лексікон). Важна адзначыць, што роднасная форма літ.*keróti значыць не толькі ’пускаць карані’, але і ’разрастацца ўшыркі’, ’выпускаць новыя галіны (пра наземную частку дрэва, куста)’. Гл. ко́рань.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
éinpflanzen
1.
vt
1) садзі́ць (расліны)
2) наса́джваць
2.
(sich)укараня́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éinwurzeln
vi(s)i(sich)укараня́ццаÉinzahl
f - грам. адзіно́чны лік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)