Verbum

анлайнавы слоўнік

укараня́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укараня́цца несов.

1. с.-х. укореня́ться;

2. перен. укореня́ться, внедря́ться;

3. страд. укореня́ться; внедря́ться; насажда́ться; см. укараня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укараня́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да укараніцца.

2. Зал. да укараняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укарані́цца, -раню́ся, -рэ́нішся, -рэ́ніцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пусціць глыбока карэнне, добра ўрасці ў зямлю.

Укараніўся пырнік у агародзе.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Трывала замацавацца, усталявацца.

Укаранілася такая звычка.

3. Абсталявацца дзе-н., умацаваць сваё становішча.

У. на новым месцы.

|| незак. укараня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. укаране́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вкореня́ться возвр., страд. укараня́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

внедря́ться возвр., страд. укараня́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укореня́ться возвр., страд. укараня́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укаране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укараняць — укараніць і стан паводле знач. дзеясл. укараняцца — укараніцца. Укараненне перадавой тэхнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wkorzeniać się

незак. укараняцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

entrench

[ɪnˈtrentʃ]

1) умацо́ўваць, абво́дзіць ако́пам

2) замацо́ўвацца, укараня́цца (і пра звы́чай)

3) паруша́ць (правы́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)