уко́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад укалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уко́лваць гл. укалоць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абкало́цца, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца; зак.

Укалоць сябе ў многіх месцах; пакалоцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уязви́ть сов. ура́зіць; (оскорбить) абра́зіць; (уколоть) укало́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрыгану́ць

‘укалоць намёкам (без прамога дапаўнення): стрыгануць вачамі на каго-небудзь; стрыгануць вушамі’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. стрыгану́ стрыганё́м
2-я ас. стрыгане́ш стрыганяце́
3-я ас. стрыгане́ стрыгану́ць
Прошлы час
м. стрыгану́ў стрыгану́лі
ж. стрыгану́ла
н. стрыгану́ла
Загадны лад
2-я ас. стрыгані́ стрыгані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час стрыгану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убасці́

‘стукнуць ілбом, укалоць рогамі каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. убаду́ убадзё́м
2-я ас. убадзе́ш убадзяце́
3-я ас. убадзе́ убаду́ць
Прошлы час
м. убо́ў
убада́ў		 убалі́
убада́лі
ж. убала́
убада́ла
н. убало́
убада́ла
Загадны лад
2-я ас. убадзі́ убадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час убада́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паддзе́ць², -е́ну, -е́неш, -е́не; -е́ты; зак.

1. каго-што. Зачапіўшы, прыпадняць.

П. ломам бервяно.

2. перан., каго (што). Задзець калючай заўвагай, укалоць (разм.).

Лоўка п. каго-н. у спрэчцы.

|| незак. паддзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укало́цца, укалюся, уколешся, уколецца; зак.

Укалоць сябе чым‑н., наравіцца аб што‑н. вострае. Укалоцца іголкаю. Укалоцца пакошаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Е́нза ’які любіць укалоць, задзірака’ (Нас.). Запазычанне з польск. jędza ’ведзьма’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уе́сці, уе́м, уясі́, уе́сць; уядзі́м, уясце́, уяду́ць; уе́ў, уе́ла; уе́ш; зак.

1. што і без дап. (пераважна з адмоўем). Пражаваць, з’есці.

Сала такое салёнае, што не ў.

2. перан., каго (што). Укалоць заўвагай, рэплікай (разм.).

|| незак. уяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)