Verbum

каю́к, нескл., м. (разм.).

Канец, смерць.

Думала, ужо к. будзе.

раздне́ць, -е́е; безас., зак.

Пра наступленне дзённага святла.

Ужо разднела.

нямо́жацца, безас., незак., каму (разм.).

Нездаровіцца.

Ужо тыдзень, як мне н.

тыта́н³, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікі кіпяцільнік асобай канструкцыі.

Т. ужо закіпеў.

абжы́ты, -ая, -ае.

Такі, у якім ужо жывуць, асвоены, добраўпарадкаваны.

А. дом.

|| наз. абжы́тасць, -і, ж.

ушчува́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Спагнанне, дакор, папрок.

Тут ужо папрокамі і ўшчуваннем не дапаможаш.

пастфа́ктум, прысл. (кніжн.).

Пасля таго, як што-н. ужо зроблена, адбылося.

Паведаміць пра што-н. п.

функцыянава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

Дзейнічаць, быць у рабоце, працаваць.

Ужо месяц функцыянуе бальніца.

|| наз. функцыянава́нне, -я, н.

чу́ты, -ая, -ае.

Вядомы, аб якім ужо чулі.

Чутае здарэнне.

◊

Дай бог чутае бачыць (разм.) — пра пажаданне здзяйснення абяцанага.