successful

[səkˈsesfəl]

adj.

1) пасьпяхо́вы, уда́лы

2) уда́члівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фарто́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Такі, калі бывае ўдача; такі, якому бывае ўдача; удачлівы. Фартовы дзень. Фартовы паляўнічы.

2. Прыгожы. Марыся сапраўды фартовая дзяўчына. Бажко.

3. Спрытны, хвацкі, маладзецкі. Фартовы хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fortunny

удачлівы, шчаслівы, удачны;

fortunny przypadek — шчаслівы выпадак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fortunate [ˈfɔ:tʃənət] adj. шчаслі́вы, уда́члівы;

He was extremely fortunate to survive. Яму вельмі пашанцавала, што ён не загінуў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

prosperous

[ˈprɑ:spərəs]

adj.

1) уда́чны, пасьпяхо́вы; бага́ты, замо́жны; шчасьлі́вы, уда́члівы

2) спрыя́льны (пра надво́р’е); спадаро́жны (пра ве́цер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фарто́вый прост.

1. (счастливый) шчаслі́вы, уда́члівы;

2. (хороший по своему виду) згра́бны;

3. (ловкий, лихой) спры́тны, жва́вы, хва́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

made​2 [meɪd] adj.

1. зро́блены, прыгатава́ны;

What is the statue made out of? З чаго зроблена статуя?

2. шту́чны

3. infml бага́ты, уда́члівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фарто́вы разм.

1. (удачлівы) glücklich, von Erfólg begléitet, erfólgreich;

2. (зграбны) schlank;

3. (спрытны, хвацкі) gewándt, geschíckt; fíndig (вынаходлівы); geríeben, pfíffig (выкрутлівы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

lucky [ˈlʌki] adj. шчаслі́вы, уда́члівы;

He’s lucky in everything. Яму ва ўсім шанцуе;

be lucky with пашанцава́ць;

We were lucky with the weather. Нам пашанцавала з надвор’ем.

♦

lucky you!/lucky devil! infml шанцу́е ж табе́/яму́!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Луча́ць 1 ’яднаць, злучаць, з’ядноўваць’, славін. łąčac ’тс’. У іншых слав. мовах толькі ў прэфіксальных варыянтах. Да прасл. lǫčati — ітэратыў да lǫčiti > лучы́ць 1 (гл.).

Луча́ць 2 ’трапляць у цэль, падладжвацца’ (Гарэц., ТСБМ, Янк. 2, Дразд., Нас. Сб., Юрч. Фраз. 3, Касп.; мсцісл., дзісн., КЭС), ’цэліцца, прыцэльвацца’ (ТС), ’намервацца’ (Сцяшк. Сл.), паст. ’штурхаць нагой’, лаг. ’улоўліваць’ (Сл. ПЗБ), луча́ці ’страляць з лука’ (Ян.), луча́цца ’трапляцца, здарацца, мець месца’ (Нас., Шат.; КЭС, лаг.), ’сватацца’ (віл., Сл. ПЗБ), лу́чна ’трапна, у цэль’, лу́чны ’трапны’, ’шчаслівы, удачлівы’ (Нас.). Да лу́чыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)