wgiąć

зак. увагнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

угіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да увагнуць (у 1, 2 знач.), угнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угіна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угінаць — увагнуць, угнуць.

2. Тое, што і угін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.

1. Моцна націснуўшы, праламаць, увагнуць.

П. шыбу.

П. канапу.

2. Праштурхнуць, прасунуць намаганнем праз што-н. вузкае, цеснае.

П. руку ў шчыліну.

|| незак. праціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увагну́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад увагнуць.

2. у знач. прым. Які мае паверхню з угінам; проціл. выпуклы. Увагнутае люстра. Шапка з увагнутым верхам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вмя́ть сов.

1. (вдавить во что-л.) умя́ць, уці́снуць;

2. (сделать вмятину) увагну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угну́ць, угну, угнеш, угне; угнём, угняце; зак., што.

Тое, што і увагнуць (у 1, 2 знач.). Скуратовіч раптам угнуў плечы так, што яны сталі шырокія і круглыя. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увагну́ты

1. во́гнутый, про́гнутый;

2. пону́ренный; опу́щенный;

3. со́гнутый;

1-3 см. увагну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угіна́ць несов.

1. вгиба́ть, прогиба́ть;

2. пону́ривать, опуска́ть;

1, 2 см. увагну́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

éinbiegen

*

1.

vt загну́ць; увагну́ць

2.

vi (s) зваро́чваць

um die Éke ~ — завярну́ць за ву́гал

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)