маца́к

‘моцны тытунь, напітак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. маца́к
Р. мацаку́
Д. мацаку́
В. маца́к
Т. мацако́м
М. мацаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

махо́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

1. Травяністая расліна сямейства паслёнавых, з лісця і сцябла якой атрымліваюць тытунь.

2. Тытунь ніжэйшага гатунку з такой расліны.

|| прым. махо́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tobacco [təˈbækəʊ]n. тыту́нь; таба́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тытунёвы, -ая, -ае.

1. гл. тытунь.

2. Зеленавата-карычневы, колеру высушанага лісця тытуню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туту́нь м., см. тыту́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

табаку́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто курыць табаку, тытунь (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліставы́¹, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да ліста¹, у лістах.

Л. тытунь.

2. Пакрыты лісцем.

Л. лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаса́д, -у, М -дзе, м. (разм.).

Тытунь уласнага пасеву і дамашняй апрацоўкі.

Курыць с.

|| прым. самаса́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таба́ка

(ісп. tabaco, ад індз. tobako)

1) парашкападобны тытунь для нюхання;

2) разм. тое, што і тытунь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маца́к, -а́ і -у́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. -а́. Здаровы, моцны чалавек.

2. -у́. Моцны тытунь, напітак і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)