маца́к

‘моцны тытунь, напітак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. маца́к
Р. мацаку́
Д. мацаку́
В. маца́к
Т. мацако́м
М. мацаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)