тыра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да тыран (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tyran

м. тыран

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pitiless [ˈpɪtiləs] adj. бязлі́тасны;

a pitiless tyrant бязлі́тасны тыра́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tyrant

[ˈtaɪrənt]

n.

тыра́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэ́спат, ‑а, М ‑наце, м.

1. У рабаўладальніцкіх манархіях Старажытнага Усходу жорсткі самадзяржаўны правіцель.

2. перан. Жорсткі чалавек; тыран.

[Грэч. despotēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gnębiciel

м. прыгнятальнік; тыран

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Gewáltherrscher

m -s, - дэ́спат, тыра́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tyrant [ˈtaɪərənt] n. тыра́н, дэ́спат;

a petty ty rant самаду́р;

play the tyrant быць тыра́нам, тыра́нстваваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tyránn

m -en, -en тыра́н, дэ́спат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zwíngherr

m -n, -en уст. тыра́н, дэ́спат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)