падтынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Паправіць, зрабіць раўнейшым тынк. Падтынкаваць сцены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

daub​1 [dɔ:b] n.

1. тынк

2. мазо́к

3. дрэ́нна на малява́ная карці́на, мазня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

otynkowanie

н. тынкаванне; тынк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tynk, ~u

м. тынк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verputz

m -es тынк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паадкалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Адкалупіць што‑н. у многіх месцах; адкалупіць усё, многае. Паадкалупваць тынк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stucco [ˈstʌkəʊ] n. (pl. stuccos or stuccoes)

1. тынк (для аконных работ)

2. стуко́ (будаўнічы матэрыял)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паадпада́ць, ‑ае; зак.

Адпасці, адваліцца ад чаго‑н. у многіх месцах; адпасці ва ўсіх, многіх. Паадпадаў тынк. У аленяў паадпадалі рогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атынко́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Тое, што і тынк. Сям-там са столі адарваліся кавалачкі атынкоўкі. Лынькоў.

2. Тое, што і тынкоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тынко́ўка ж

1. Stúckarbeit f -;

2. разм гл тынк

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)