паабіва́цца, ‑аецца; зак.

Абабіцца — пра ўсё, многае. Тынк паабіваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпада́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Адпасці, адваліцца ад чаго-н. у многіх месцах або ва ўсіх, многіх.

Паадпадаў тынк.

У выніку замаразкаў завязь агуркоў паадпадала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падтынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Паправіць, зрабіць раўнейшым тынк. Падтынкаваць сцены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тынкоўка 3/469, гл. Тынк

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

daub​1 [dɔ:b] n.

1. тынк

2. мазо́к

3. дрэ́нна на малява́ная карці́на, мазня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

otynkowanie

н. тынкаванне; тынк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tynk, ~u

м. тынк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verputz

m -es тынк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тэ́ктар

(лац. tectorium = штукатурка тынк)

тое, што і таркрэт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паадкалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Адкалупіць што‑н. у многіх месцах; адкалупіць усё, многае. Паадкалупваць тынк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)