ты́канне I ср. ты́канье; см. ты́каць I

ты́канне II ср., разг., фам. ты́канье; см. ты́каць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што (разм.).

Тыкаць, пароць.

П. палкай у зямлю.

|| аднакр. паркану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. по́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ты́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да тыкаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́кать​II несов. (называть на «ты») прост. ты́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсо́ўгваць

‘цягаць, тыкаць, перасоўваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абсо́ўгваю абсо́ўгваем
2-я ас. абсо́ўгваеш абсо́ўгваеце
3-я ас. абсо́ўгвае абсо́ўгваюць
Прошлы час
м. абсо́ўгваў абсо́ўгвалі
ж. абсо́ўгвала
н. абсо́ўгвала
Загадны лад
2-я ас. абсо́ўгвай абсо́ўгвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абсо́ўгваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ты́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Тое, што і тыкаць¹.

◊

Ты́цкаць у нос каму (каго-што) або кім-чым (разм., неадабр.) — непачціва папікаць, папракаць каго-н.

|| наз. ты́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

натыка́ць

‘да тыкаць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. натыка́ю натыка́ем
2-я ас. натыка́еш натыка́еце
3-я ас. натыка́е натыка́юць
Прошлы час
м. натыка́ў натыка́лі
ж. натыка́ла
н. натыка́ла
Загадны лад
2-я ас. натыка́й натыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час натыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заты́кать​II сов., прост. (начать тыкать II) пача́ць ты́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́кнуць сов. и однокр., разг. ткнуть; см. ты́каць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тык, у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. тыкаць ​1 і тыкацца ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)