трыто́н​3

(ад трытый)

ядро атама трытыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трыто́н ‘хвастатае земнаводнае, падобнае на яшчарку, Friturus L.’ (ТСБМ; маг., ЛА, 1), трыто́н, тріто́н ‘тс’ (віц., Грач.). Паходзіць ад грэч. Τρῖτων ‘міфічная марская істота’, назва распаўсюдзілася праз заходнееўрапейскія мовы (франц. triton), запазычана з рус. трито́н ‘род земнаводных’ (ЕСУМ, 5, 641; Фасмер, 4, 103; Арол, 4, 104).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыто́н​2

(фр. triton, ад гр. tritonos = складзены з трох тонаў)

муз. інтэрвал, які мае аб’ём у тры тоны (павялічаная кварта або паменшаная квінта).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыто́н​1

(гр. triton, ад Triton = імя сына бога мора Пасейдона, які, паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, меў чалавечае цела і хвост яшчаркі)

хвастатая земнаводная жывёла сям. саламандравых, падобная да яшчаркі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трытон звычайны 4/560—561 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Трытон грабеньчаты 4/560—561 (укл.); 12/47 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

newt [nju:t] n. zool. трыто́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чатырохпа́льцы, ‑ая, ‑ае.

З чатырма пальцамі. Чатырохпальцы трытон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трито́н миф., зоол. трыто́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tryton, ~u

I м.

трытон (Triturus L.)

II м. муз.

трытон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)