надзе́йны, -ая, -ае.

Такі, на якога можна спадзявацца, трывалы, моцны; пэўны.

Н. чалавек.

Надзейнае ўмацаванне.

|| наз. надзе́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выно́слівы, -ая, -ае.

Фізічна моцны, трывалы, здольны многа вынесці (у 5 знач.).

В. конь.

В. спартсмен.

|| наз. выно́слівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высокатрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

Вельмі трывалы; моцны. Высокатрывалы клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяміжы́льны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вынослівы, трывалы, моцны (пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́чный

1. (крепкий) мо́цны;

про́чная ткань мо́цная ткані́на;

2. (устойчивый, надёжный, длительный) перен. трыва́лы;

про́чный мир трыва́лы мір.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кальчугалюмі́ній, ‑ю, м.

Трывалы алюмініевы сплаў, які змяшчае ў сабе 0,5% нікелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

standfast [ˈstændfɑ:st] adj. надзе́йны, нязме́нны, трыва́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даўгаве́чны, -ая, -ае.

1. Здольны жыць доўгі час.

Д. род.

Дуб — даўгавечнае дрэва.

2. Разлічаны на доўгі час існавання; моцны, трывалы.

Надзейны і д. самазвал.

|| наз. даўгаве́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lasting [ˈlɑ:stɪŋ] adj. до́ўгі, трыва́лы; пастая́нны;

a lasting peace трыва́лы мір;

a lasting impression непазбы́ўнае, глыбо́кае ўра́жанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трыву́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вынослівы, вельмі трывалы. Чалавек вельмі трывушчы, шмат чаго можа перажыць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)