Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
«АПО́ВЕСЦЬ ПРА ТРОХ КАРАЛЁЎ»,
помнік бел. перакладной л-ры апакрыфічнага характару. Арыгінал напісаны ў 14 ст. ням. манахам Іаганам з Гільдэсгейма на лац. мове. На бел. мову перакладзены ў 2-й пал. 15 ст. У аснове аповесці евангельскі эпізод пра пакланенне немаўляці Ісусу Хрысту трох усх. цароў-язычнікаў, якія пасля сталі шчырымі хрысціянамі. У творы апісваецца іх незвычайнае падарожжа ў «святую зямлю», прырода зямель Б. Усходу, побыт, звычаі, веравызнаўчыя і этнічныя асаблівасці розных народаў, у т. л. грэкаў, сірыйцаў, армянаў, грузінаў. У аповесці многа фантастычнага, авантурна-прыгодніцкага. Яна каштоўная як сведчанне духоўных запатрабаванняў пэўных слаёў бел. чытачоў 15—16 ст., адна з крыніц іх уяўленняў пра краіны Б.Усходу. Пераклад даволі прафесійны, мова без царкоўнаславянізмаў.
В.А.Чамярыцкі.
т. 1, с. 430
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
тры́-чаты́ры
лічэбнік, колькасны
|
мн. |
| ж. |
н. |
- |
| Н. |
тры́-чаты́ры |
тры́-чаты́ры |
тры́-чаты́ры |
| Р. |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
| Д. |
тро́м-чатыро́м |
тро́м-чатыро́м |
тро́м-чатыро́м |
| В. |
тро́х-чатыро́х (адуш.)
тры́-чаты́ры (неадуш.) |
тро́х-чатыро́х |
тры́-чаты́ры (неадуш.)
тро́х-чатыро́х (адуш.) |
| Т. |
трыма́-чатырма́ |
трыма́-чатырма́ |
трыма́-чатырма́ |
| М. |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тры́
лічэбнік, колькасны
|
мн. |
| - |
| Н. |
тры́ |
| Р. |
тро́х |
| Д. |
тро́м |
| В. |
тры́ (неадуш.)
тро́х (адуш.) |
| Т. |
трыма́ |
| М. |
тро́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
трыадзі́ны, -ая, -ае.
Які складаецца з трох частак, трох элементаў, што ўтвараюць адзінства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэрцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Музычны твор для трох выканаўцаў, трох галасоў; трыа.
2. Страфа з трох вершаваных радкоў; трохрадкоўе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трохбо́рства, -а, н.
Спартыўнае спаборніцтва па трох відах спорту ці па трох відах практыкаванняў у адным відзе спорту.
Лёгкаатлетычнае т.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трыно́жак, -жка, мн. -жкі, -жкаў, м.
Падстаўка на трох ножках, а таксама прыстасаванне рознага прызначэння, зробленае з трох палак, жэрдак і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тры́а, нескл., н.
1. Музычны твор для трох выканаўцаў (музыкантаў, спевакоў, танцораў) з самастойнымі партыямі для кожнага.
2. Ансамбль з трох выканаўцаў.
Т. баяністаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)