арбітра́ж, ‑у, м.

Вырашэнне арбітрамі спрэчак, якія не падлягаюць кампетэнцыі суда; трацейскі суд.

[Фр. arbitrage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arbitration [ˌɑ:bɪˈtreɪʃn] n. траце́йскі суд; арбітра́ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozjemczy

трацейскі;

sąd rozjemczy — трацейскі суд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

arbitrator [ˈɑ:bɪtreɪtə] n.

1. арбі́тр, суддзя́; пасрэ́днік

2. траце́йскі суддзя́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schíedsrichterlich

a пасрэ́дніцкі, траце́йскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арбі́тр, ‑а, м.

Суддзя, пасрэднік у прымірэнчым або трацейскім вырашэнні спрэчак; трацейскі суддзя. У гэтых спрэчках Лемяшэвіч выступаў у ролі арбітра. Шамякін. // Суддзя ў спартыўных спаборніцтвах.

[Лац. arbiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schlíchter

m -s, - траце́йскі [міравы́] суддзя́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

arbitrator

[ˈɑ:rbətreɪtər]

n.

арбі́тар -ра m., траце́йскі судзьдзя́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozjemca

м. трацейскі суддзя; арбітр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

polubowny

палюбоўны;

sąd polubowny — трацейскі суд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)