Паджылкі; каленнае сухажылле. [Старац:] — У бальніцы пакачалася [дзяўчына] трохі.. Апарыць, дык апарыла, можна сказаць, ніштавата, да самых цягляў заняло...Чорны.Торбачка з кнігамі і сшыткамі апусцілася амаль на цяглі.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Аскада́вец, оскада́вэц ’торбачка для выціскання сыру’ (Вешт.). Пераасэнсаванае, дээтымалагізаванае і ў выніку гэтага страціўшае пачатковае в‑ воскодавьць ’торбачка, у якой адціскаюць (давяць) воск’, параўн. воскодавник салодкая вада, што застаецца пасля прасавання воску’ (Анох.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ке́цка ’торбачка’ (Сцяшк. Сл.). Ад кеска, кеса (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Tüte
f -, -n то́рбачка, мяшэ́чак, паку́начак
◊ nicht in die ~ — разм. ні ў цкім ра́зе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
handbag
[ˈhændbæg]
n.
1) жано́чая то́рбачка, су́мачка f.
2) саквая́ж -а m., даро́жная то́рба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Магале́йка, мыгале́йка ’кісет’ (Багд., Бяльк.). Роднаснае да паўн.-рус.магиль ’суконная торбачка’, якое Фасмер (2, 555) выводзіць з коміme̮ gi̮ lʼ ’мяшэчак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вярэ́нька ’торбачка на хлеб, сплеценая з бяросты’ (Некр., Шат.); ’берасцяная кашолка’ (Працы, 6), лун.вэрэ́нька ’кошык для ягад’ (Шатал.), укр.вере́ня ’раднінка’, бук.вере́нь, вере́ня ’дзяруга’, рус.вере́нька ’плецены кошык’, уладз., кастр. ’венцер’. Звязана з літ.vérti ’нанізваць, уцягваць нітку’, лат.vērt ’нанізваць’, грэч.ἀείρω ’звязваю’, алб.vjer ’вешаю’ і інш., а таксама з вярэні (гл.). Сюды ж вярэ́ня ’кошык’ (Шн., 3); ’торбачка’ (мін., Жыв. сл.); ’някемлівы, мешкаваты чалавек, няўдалы’ (Янк. I, докш., Янк. Мат.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
capacious
[kəˈpeɪʃəs]
adj.
прасто́рны, вялі́кі, ёмісты, умяшча́льны
a capacious hall — прасто́рная зала
a capacious bag — умяшча́льная то́рбачка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
клу́нак, ‑нка іклу́мак, ‑мка, м.
Дробныя рэчы, пажыткі, звязаныя хусткай, кавалкам матэрыі або складзеныя ў торбу. Спакаваўшы ўсю дробязь у клункі, Маша яшчэ раз агледзела пакой: ці не забылася чаго-небудзь.Гроднеў.У кожнага з.. хлопцаў быў сякі-такі скарбік: у каго цесна звязаны клумак пад пахаю, у каго торбачка з хлебам.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́юсны (аб ікры) (ТСБМ). З рус.паю́сный, якое з па́юс ’торбачка з ікрой у рыбы’ < ст.-рус.паюзъ < прасл.pa‑ǫzъ < vęzati > вязаць (гл.) — Трубачоў, ЭИРЯ, 2, 1962, 32–34; Этимология–1976, 168; Борысь, Prefiks., 18–20.