То́га нескл. н. Tógo n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

то́га

(лац. toga)

доўгі мужчынскі плашч без рукавоў, які насілі старажытнарымскія паўнапраўныя грамадзяне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

То́га ’верхняе мужчынскае адзенне, доўгі плашч без рукавоў у суддзяў, старажытных рымлян і інш.’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Культурнае запазычанне праз рус. то́га, польск. toga з лац. toga ’тс’ < tego, tegere ’закрываць, прыкрываць’, роднаснага грэч. στέγω ’пакрываю, закрываю’, ст.-інд. sthágati, sthagayati ’захутвае; пакрывае’ (ЕСУМ, 5, 590; Голуб-Ліер, 484).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Камітэт адзінства Тога 10/263

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дэмакратычны саюз насельніцтва Тога 10/263

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паняты́, -то́га сущ., юр. понято́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

toga [ˈtəʊgə] n.

1. hist. то́га

2. ма́нтыя (суддзяў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

toga

ж. тога;

toga sędziowska — судзейская тога

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тагале́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Тога, тагалезцаў, які належыць, уласцівы ім. Тагалезская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

понято́й сущ., уст. паняты́, -то́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)