татуи́ровать сов. и несов. татуява́ць, татуі́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

татуіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. татуіраваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Вытатуіраваныя, наколатыя на целе ўзоры.

Т. на спіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

татуі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. татуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

татуі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад татуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tätowíeren

vt татуі́раваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

татуі́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак. і незак.

1. Зрабіць (рабіць) сабе татуіроўку.

2. толькі незак. Зал. да татуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tatuować

незак. татуіраваць; рабіць наколку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tattoo

[tæˈtu:]

1.

v.t.

татуі́раваць, татуава́ць

2.

n.

татуіро́ўка f., татуава́ньне n., татуаж -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

татуа́ж

(фр. tatouage, ад tatouer = татуіраваць)

нанясенне татуіроўкі на цела (распаўсюджана ў якасці моднага захаплення ў маладзёжным і артыстычным асяроддзі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

татуіро́ўка

(ад татуіраваць)

1) нанясенне на цела чалавека ўзораў, малюнкаў шляхам наколвання на скуры і ўвядзення пад яе фарбы, якая не змываецца;

2) узоры і малюнкі, нанесеныя такім спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)