та́ра

(іт. tara, ад ар. tarha = вылічэнне)

1) матэрыял для ўпакоўкі і транспартавання прамысловых тавараў і сельскагаспадарчых прадуктаў (бочкі, мяшкі, скрынкі і інш.);

2) вага ўпакоўкі тавару, а таксама сродкаў перавозкі (напр. таварнага вагона).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Та́ра 1 ’ўпакоўка тавару’, ’вага ўпакоўкі’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.). З ням. Tára ’тара; упакоўка; вага ўпаковачнага матэрыялу’, якое з італ. tara ’тара; зніжка, вылік, адлічэнне’ < араб. ṭarḥ ’зніжка, вылік, адлічэнне’ < ṭáraḥa ’ён адсунуў, адклаў’ (Фасмер, 4, 20; ЕСУМ, 5, 517; Чарных, 2, 228; Голуб-Ліер, 477).

Та́ра 2 ’плыток для пераезду’ (ТС). Гл. тар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́ра

(іт. tara, ад ар. tarha = вылічэнне)

упакоўка для тавараў, грузаў (мяшкі, скрынкі, бочкі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

уза-та́ра

(ад іт. uso = звычай + тара)

тара, вагу якой прымаюць у памеры, устаноўленым на аснове гандлёвага звычаю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Та́ра-ра-ра-ра ’перадача грукату колаў аб камяні’ (вільн., Сл. ПЗБ). Гукаперайманне, да папярэдняга з паўтарэннем апошняга склада, што перадае інтэнсіўнасць і працягласць гучання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́р та́ры
Р. та́ра та́раў
Д. та́ру та́рам
В. та́р та́ры
Т. та́рам та́рамі
М. та́ры та́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

burlap [ˈbɜ:læp] n. мешкаві́на; джу́тавая та́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

packing case [ˈpækɪŋˌkeɪs] n. упако́вачная скры́нка, та́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

засо́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да засолу, засолкі. Засолачныя работы. // Прызначаны для засолу, засолкі. Засолачны пункт. Засолачная тара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклата́ра, ‑ы, ж.

Бутэлькі, слоікі і іншы шкляны посуд, які выкарыстоўваецца для разлівання вадкіх прадуктаў у харчовай прамысловасць шкляная тара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)