сарвігалава́, ‑ы;
Чалавек, які нічога не баіцца, ні перад чым не спыняецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сарвігалава́, ‑ы;
Чалавек, які нічога не баіцца, ні перад чым не спыняецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сталі́нда (столі́нда) экспр. ‘худзізна’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
slim
1) шчу́плы,
2) малы́, слабы́
тане́ць, танчэ́ць, худне́ць
3.рабі́ць танчэ́йшым
•
- slim down
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
няйна́чай,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Су́здаль ’высокі нязграбны падлетак’ (кіраў.,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
удзя́чнасць, ‑і,
Пачуццё, якое ўзнікае ў адказ за зробленае дабро (увагу, паслугу, дапамогу і пад.); падзяка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
празвіне́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць;
1. Утварыць звонкі, высокі гук.
2.
3. Звінець некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
thin1
1. то́нкі;
2. худы́; то́нкі,
grow thin пахудзе́ць
3. рэ́дкі; сла́бы; ненасы́чаны, разба́ўлены;
thin ale сла́бае пі́ва;
thin milk разве́дзенае малако́;
thin soup рэ́дкі суп
4. рэ́дкі;
thin hair рэ́дкія валасы́;
5. малако́лькасны, нешматлі́кі;
6. неперакана́ўчы, хі́сткі;
a thin excuse сла́бая, неперакана́ўчая адгаво́рка;
a thin story ба́йка, ка́зка;
7. сла́бы; невялі́кі, нязна́чны;
(а) thin applause рэ́дкія апладысме́нты;
♦
be skating/walking on thin ice ≅ хадзі́ць па лязе́;
have a thin skin быць танкаску́рым;
have a thin time (of it) перажыва́ць ця́жкія хвілі́ны, мець непрые́мнасці;
thin as a rail/as a rake/as a whipping post ≅ худы́ як шчэ́пка;
(be) thin on the ground нешматлі́кі; малако́лькасны;
vanish/disappear into thin air разве́яцца як імгла́/тума́н/дым; раста́ць як мро́іва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
перайсці́, перайду, пяройдзеш, пяройдзе;
1.
2.
3. Перамясціцца з аднаго месца на другое.
4. Пакінуўшы каго‑, што‑н., прымкнуць, далучыцца да каго‑, чаго‑н. другога.
5. Дастацца каму‑, чаму‑н. ад каго‑, чаго‑н., стаць чыёй‑н. уласнасцю.
6. Скончыўшы, пакінуўшы адно, пачаць другое.
7. Змяніць спосаб, характар дзеяння, пачаць дзейнічаць іначай.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фо́рма, ‑ы,
1. Знешні контур, вонкавы выгляд, знешняе аблічча прадмета.
2. Від, тып, спосаб арганізацыі чаго‑н.; структура чаго‑н., абумоўленыя пэўным зместам.
3. Катэгорыя філасофіі — спосаб існавання, унутраная арганізацыя зместу.
4. Спосаб ажыццяўлення, праяўлення якога‑н. дзеяння.
5. Пэўная сістэма мастацкіх сродкаў як спосаб выяўлення зместу твораў мастацтва.
6. Прыстасаванне для надання чаму‑н. пэўных контураў, пэўнага знешняга выгляду; шаблон.
7. У паліграфіі — друкарскі набор, заключаны ў раму, а таксама паверхня з рэльефным адбіткам, прызначаная для друкавання.
8. Строга ўстаноўлены парадак у чым‑н.
9. Знешні выгляд, знешні бок чаго‑н., якія не выяўляюць сутнасці справы і нават супярэчаць унутранаму зместу.
10. Адзінае па колеру, крою і другіх прыметах адзенне для асоб пэўных катэгорый.
11.
12. У лінгвістыцы — сродак выражэння граматычных катэгорый, узаемаадносін слоў у сказах.
13.
14. У алгебры — аднародны мнагачлен ад некалькіх пераменных.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)