танкля́вы, -ая, -ае.

Не зусім тонкі, танкаваты.

|| наз. танкля́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

танкля́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. танкля́вы танкля́вая танкля́вае танкля́выя
Р. танкля́вага танкля́вай
танкля́вае		 танкля́вага танкля́вых
Д. танкля́ваму танкля́вай танкля́ваму танкля́вым
В. танкля́вы (неадуш.)
танкля́вага (адуш.)		 танкля́вую танкля́вае танкля́выя (неадуш.)
танкля́вых (адуш.)
Т. танкля́вым танкля́вай
танкля́ваю		 танкля́вым танкля́вымі
М. танкля́вым танкля́вай танкля́вым танкля́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

танкля́вы то́нкий; тонкова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танкля́вы, ‑ая, ‑ае.

Не зусім тонкі, танкаваты. З другога боку высокая танклявая елка праціскае скрозь дубовыя галіны свае зялёныя калючыя лапы. Колас. [Вася] выбраўся на дарогу і непадалёк убачыў знаёмую танклявую постаць Валі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Танкля́вы ’не зусім тонкі, танкаваты’ (ТСБМ), ’танкаваты, стройны’ (Варл.). Ад тонкі (гл.) аналагічна да сухарлявы, хударлявы, гл. У якасці словаўтваральнай базы можна разглядаць назоўнік танка́ль ’танканогі высокі чалавек’ (Нар. сл.) або незафіксаванае *танкля ’тс’; адносна суф. ‑аль гл. Сцяцко, Афікс. наз., 94; Саевіч, Derywacja, 382.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Танка́ль ’танканогі высокі чалавек’ (стаўб., Нар. сл.). Гл. танклявы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руса́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і русявы. Быў Міхась Калачынскі тады танклявы, русавы, яснавокі і нават трошкі сарамлівы, ціхі, звычайны вясковы хлопец. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шатэ́н, ‑а, м.

Мужчына з цёмна-русымі, каштанавымі валасамі. Пятро — высокі, танклявы шатэн, з шараватымі плямамі сівізны на скронях — стаіць на каленях. Ракітны.

[Фр. châtain.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыба́тасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць цыбатага. [Касцюм] выгодна падкрэсліваў яе [дзяўчынкі] танклявы стан і кволыя формы і ў той жа час затушоўваў, хаваў яе падлеткавую цыбатасць і вуглаватасць. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарвігалава́, ‑ы; мн. сарвігаловы, ‑лоў; м. і ж.

Чалавек, які нічога не баіцца, ні перад чым не спыняецца. З дзяцінства майго выплывае задзёрысты танклявы хлапчына, сарвігалава, мой аднакласнік па школе. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)