рознакалі́берны, -ая, -ае.

1. Розны па калібры.

Рознакаліберныя гарматы.

2. перан. Розны па стылі, фасоне, памерах і пад.

Рознакаліберныя талеркі.

|| наз. рознакалі́бернасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хле́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Від талеркі, падноса, на якіх падаюць на стол хлеб.

2. Невялікая скрынка для захавання хлеба.

3. Спецыяльная дзежка, у якой рашчыняюць хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тале́рчаты, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму талеркі. Талерчаты дыск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пластма́савы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з пластмасы. Пластмасавыя талеркі. Пластмасавы паясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пло́ўніца, ‑ы, ж.

Пасудзіна для плову, падобная па форме да паўглыбокай талеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тале́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да талеркі, прызначаны для талерак. Талерачная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шумавы́, -а́я, -о́е (спец.).

1. гл. шум¹.

2. Які ўтварае гучныя рознахарактарныя гукі.

Шумавыя музычныя інструменты (трашчоткі, лыжкі, талеркі, званочкі, кастаньеты і пад.). Ш. аркестр (які складаецца з ударных і шумавых інструментаў). Шумавое афармленне радыёперадачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cymbals

[ˈsɪmbəlz]

n.

тале́ркі pl. (уда́рны музы́чны інструмэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тале́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Сталовая пасуда круглай формы з шырокім дном і прыўзнятымі краямі. Дэсертная талерка. □ Стол заслалі, прынеслі талеркі з вяндлінаю .. і селі піць чай. Колас. На талерках дыміцца лёгкай парай вараная ружаватая трусяціна. Навуменка. // Колькасць стравы, якая ўмяшчаецца ў такую пасуду. [Дзядзька:] — Была б у калгасе сталовая, то капусты б міску вычарпаў, адбіўную б умяў ці верашчакі б талерку блінамі вымачаў. Бялевіч. У міг з’явіўся на стале «журавель» з гарэлкай, а поруч з ім міска мёду і талеркі маласольных агуркоў. Васілевіч.

2. толькі мн. (тале́ркі, ‑рак). Ударны музычны інструмент, які складаецца з двух металічных дыскаў. Аркестравыя талеркі.

3. Спец. Назва розных дэталей, якія маюць форму дыскаў. Буферныя талеркі.

•••

Не ў сваёй талерцы — у нязвычным стане, не ў звычайным для сябе настроі.

[Ад ням. Teller.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразбіва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разбіцца — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Талеркі паразбіваліся. Машыны паразбіваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)