чапра́к

‘падсцілка пад сядло, гунька’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чапра́к чапракі́
Р. чапраку́ чапрако́ў
Д. чапраку́ чапрака́м
В. чапра́к чапракі́
Т. чапрако́м чапрака́мі
М. чапраку́ чапрака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

side-saddle [ˈsaɪdˌsædl] n. да́мскае сядло́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ле́і, ле́яў, адз. ле́я, -і, ж.

Нашыўкі з моцнай тканіны ці скуры на кавалерыйскіх штанах у тых месцах, якія пры яздзе труцца аб сядло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассядла́цца, ‑аецца; зак.

Скінуць з сябе сядло. Конь рассядлаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́ўкі, -ая, -ае.

1. Спрытны, умелы.

Л. варатар.

2. Выкрутлівы, які знаходзіць выйсце з цяжкага становішча.

Гэта быў л. гаспадарнік.

3. Выгадны, зручны.

Лоўкае сядло.

|| наз. ло́ўкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kulbaka

ж. сядло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sidesaddle

[ˈsaɪd,sædəl]

n.

да́мскае сядло́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што).

Прымацоўваць сядло на спіне жывёлы.

С. коней.

|| зак. асядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. сядла́нне, -я, н. і сядло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарэ́йтарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фарэйтара; уласцівы фарэйтару. Фарэйтарскае сядло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сядзе́льца, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да сядло. Выслужыў сабе коніка, а пры коніку сядзельца. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)