расточа́ться страд.

1. раскіда́цца, марнатра́віцца; ма́рна тра́ціцца;

2. дары́цца, раздава́цца, сы́пацца; см. расточа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасы́пацца, ‑плецца; зак.

Пачаць сыпацца. Шыбы зазвінелі, а з некаторых пасыпаўся кіт. Колас. Зноў зазвінеў смех, пасыпаліся жарты. Няхай.

•••

Аж іскры з вачэй пасыпаліся гл. іскра.

пасыпа́цца, ‑а́ецца; незак.

Зал. да пасыпа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рассы́пацца ’разрадзіцца’ (Нас., Байк. і Некр., Касп., Сержп. Прык., ТСБМ; ваўк., Стан.). Эўфемізм, да рассы́пацца ’упасці, разляцецца’, якое да сыпацца, сыпаць (гл.). Параўн. роскі́дацца ’разрадзіцца’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shower​2 [ˈʃaʊə] v.

1. асыпа́ць; сы́пацца;

shower honours on smb. ушано́ўваць каго́-н.;

He was showered with gifts. Яго засыпалі падарункамі.

2. мы́цца пад ду́шам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

класться страд.

1. кла́сціся;

2. кі́дацца, сы́пацца; лі́цца;

3. мурава́цца; кла́сціся;

4. не́сціся; кла́сціся; см. класть​ 1—4.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

siepać się

незак.

1. біцца; калаціцца; калатырыцца;

2. (пра тканіну) сыпацца; секчыся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прыдылі́ць ’ледзь-ледзь прысыпаць; ледзь засыпаць тонкім слоем’ (Мядзв.). Прэфіксальнае да дылі́ць/дыле́ць ’ледзь сыпацца, церушыць (пра снег)’ (Варл.), параўн. падылі́ць ’пакрапаць (пра дождж), пацерушыць (пра снег)’ (Касп., Шат., Варл.). Падрабязней гл. Антропаў, Супр. чыт. III, 5. Гл. таксама дыле́ць ’імжэць’, дыл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

церусі́цца

1. (сыпацца) sich schütten;

2.: (пра дождж) es níeselt, es tröpfelt, es spritzt;

3. (пра снег) es schneit in féinen Flócken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пяршы́ць ’казытаць, скрэбці, раздражняць (у горле)’ (ТСБМ; астрав., Сл. ПЗБ), ’пячы, свярбець’ (паст., брасл., Сл. ПЗБ), ’пыліць’ (Ласт.), пяршэ́ць ’казытаць, непакоіць (у горле)’ (Шат.), рус. перши́ть ’тс’, польск. pierszeć ’сыпацца, парашыць (пра снег, іскры, пыл)’, pierszyć ’тс’, чэш. pršeti ’імжэць, сыпацца (пра дождж, снег і інш.)’, славац. pršať ’тс’, славен. pršẹ́ti ’тс’, серб.-харв. pr̀šiti ’тс’, балг. пършо́ли (< *пърши, гл. БЕР, 6, 114) ’тс’. Прасл. *pьršeti, *pьršiti ’сыпаць, рассыпаць’ (Махэк₂, 487; Сной₂, 589; Банькоўскі, 2, 559 — без усходнеславянскіх слоў). Да семантыкі параўн. папярэдняе слова (гл.), а таксама літ. peršė́ti ’шчымець, свярбець’, per̃ši gérklę ’пяршыць у горле’, якія разам з perštė́ti ’тс’ лічаць (гл. Сл. ПЗБ) крыніцай запазычання беларускіх слоў, што па лінгвагеаграфічных прычынах цяжка давесці; паралелі, хутчэй за ўсё, сведчаць пра гукапераймальны (імітацыйны) характар слоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сы́паться

1. прям., перен. сы́пацца;

в я́му сы́пался песо́к у я́му сы́паўся пясо́к;

из-под мо́лотов сы́пались и́скры з-пад мо́латаў сы́паліся і́скры;

со всех сторо́н сы́пались ре́плики з усі́х бако́ў сы́паліся рэ́плікі;

2. страд. сы́пацца;

◊

песо́к сы́плется (у кого, из кого) пясо́к сы́плецца (у каго, з каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)