канкатэні́раваць

‘счапіць (счэпліваць), аб'яднаць (аб'ядноўваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канкатэні́рую канкатэні́руем
2-я ас. канкатэні́руеш канкатэні́руеце
3-я ас. канкатэні́руе канкатэні́руюць
Прошлы час
м. канкатэні́раваў канкатэні́равалі
ж. канкатэні́равала
н. канкатэні́равала
Загадны лад
2-я ас. канкатэні́руй канкатэні́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канкатэні́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канкатэні́раваць

‘счапіць (счэпліваць), аб'яднаць (аб'ядноўваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. канкатэні́рую канкатэні́руем
2-я ас. канкатэні́руеш канкатэні́руеце
3-я ас. канкатэні́руе канкатэні́руюць
Прошлы час
м. канкатэні́раваў канкатэні́равалі
ж. канкатэні́равала
н. канкатэні́равала
Загадны лад
2-я ас. канкатэні́руй канкатэні́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час канкатэні́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

счэ́плівацца несов., возвр., страд. сцепля́ться; см. счапі́цца I, счэ́пліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sczepiać

незак. счэпліваць; сашчэпліваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

couple​2 [ˈkʌpl] v.

1. (together) спалуча́ць, злуча́ць; счэ́пліваць (вагоны)

2. (with) спаро́ўваць; спаро́ўвацца; злуча́ць (жывёлу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ánkoppeln

vt тэх. злуча́ць; састыко́ўваць; счэ́пліваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скрю́чивать несов.

1. (сгибать) разг. згіна́ць у крук, ску́рчваць;

2. (сцеплять крюками) спец. скруко́ўваць, счэ́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kúppeln

vt

1) счэ́пліваць, злуча́ць

2) займа́цца зво́дніцтвам, сва́таць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sprzęgać

незак.

1. запрагаць разам, спрагаць;

2. счэпліваць, сашчэпліваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

счэп, ‑а, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэпліваць — счапіць.

2. Прыстасаванне, пры дапамозе якога счэпліваюць што‑н. Вагонныя счэпы.

3. Група з некалькіх счэпленых сельскагаспадарчых прылад, машын і пад. Трактар ішоў павольна, за счэпам культыватараў цягнуўся доўгі хвост жаўтавата-шэрага пылу. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)