стира́ть​I несов. (к стере́ть);

1. в разн. знач. сціра́ць;

3. (повреждать трением) сціра́ць, наму́льваць; см. стере́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шму́ляць, -яю, -яеш, -яе; незак., што.

1. Выціраць, зношваць, пашкоджваць ад частага ўжытку.

Ш. адзенне.

2. Сціраць, націраць (скуру).

Цвёрды хамут шмуляе шыю.

|| зак. вы́шмуляць, -яю, -яеш, -яе; -яны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

истира́ть несов., в разн. знач. сціра́ць; см. истере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

efface [ɪˈfeɪs] v. fml

1. сціра́ць

2. выкрэ́сліваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., што.

1. Выціраць ад частага ўжытку (звычайна адзенне).

2. Церці, сціраць, націраць (скуру). Цвёрды хамут шмуляе каню шыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ścierać

незак. сціраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сости́рывать несов., разг.

1. змыва́ць, адмыва́ць;

2. сціра́ць; см. состира́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сціра́нне ср.

1. стира́ние;

2. стира́ние, истира́ние;

1, 2 см. сціра́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

okurzać

незак. змахваць (сціраць) пыл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áufwischen

vt выціра́ць, сціра́ць (пыл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)