сцягня́к, сцегняка́, мн. сцегнякі́, сцегняко́ў, м.

1. Тое, што і сцягно.

2. Гатунак мяса — верхняя частка задняй ляжкі, кумпяк.

|| прым. сцягня́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hip​1 [hɪp] n. бядро́, клуб, сцягно́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

udziec

м. паляўн. сцягно;

udziec jeleni — аленевае сцягно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ля́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Мясістае пакрыццё сцегнавой косці; сцягно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

udo

н. сцягно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

thigh [θaɪ] n. сцягно́;

break one’s thigh злама́ць сцегнаву́ю ко́стку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

краяну́ць

‘падзяліць на часткі, разрэзаць што-небудзь (краянуць сцягно і краянуць нажом); рэзка адказаць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. краяну́ краянё́м
2-я ас. краяне́ш краеняце́
3-я ас. краяне́ краяну́ць
Прошлы час
м. краяну́ў краяну́лі
ж. краяну́ла
н. краяну́ла
Загадны лад
2-я ас. краяні́ краяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час краяну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тазасцегнавы́, ‑ая, ‑ое.

Які размешчаны на месцы сутыкнення сцягна з тазавай косцю; які злучае сцягно з тазавай косцю. Тазасцегнавы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каксі́т

(ад лац. соха = сцягно)

запаленне тазасцегнавога сустава ў чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ля́жка ж., разг. ля́жка, -кі ж., сцягно́, -на ср., сцягня́к, род. сцегняка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)