пахі́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Пакатая паверхня чаго-н., схіл, нахіл.

|| прым. пахі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́дзісты, -ая, -ае.

Які паступова паніжаецца, мае схіл.

С. бераг.

Спадзістая гара.

|| наз. спа́дзістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стро́ма¹, -ы, мн. -ы, стром, ж.

1. Круты схіл, абрыў.

2. Месца ў рацэ, дзе цячэнне асабліва імклівае.

С. ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сухадо́л, -а, м.

Бязводная лагчына, схіл, луг, якія атрымліваюць вільгаць толькі ад талай або дажджавой вады.

|| прым. сухадо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхо́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Пахілая паверхня гары і пад., схіл.

2. Бакавая паверхня дарожнага палатна.

Пусціць цягнік пад а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́дзіна, ‑ы, ж.

Схіл гары або ўзгорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ramp [ræmp] n. схіл, нахі́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абры́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. гл. абарваць¹, абарвацца.

2. Месца, дзе што-н. абарвана.

А. лініі.

3. Круты схіл, адкос берага ракі.

Скочыць з абрыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднасхі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзін схіл. Аднасхільны дах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

incline​1 [ˈɪnklaɪn] n. fml нахі́л, схіл

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)