sumienny

сумленны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чистопло́тный

1. аха́йны;

2. перен. чы́сты; (честный) сумле́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысто́йны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае правілам прыстойнасці (у 2 знач.); добра выхаваны, сумленны.

П. малады чалавек.

2. Дастаткова добры; дастатковы па велічыні.

П. касцюм.

Прыстойная адлегласць.

|| наз. прысто́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sportmanlike [ˈspɔ:tsmənlaɪk] adj. справядлі́вы, сумле́нны; высакаро́дны; му́жны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rzetelny

сумленны, добрасумленны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

guileless [ˈgaɪlləs] adj. fml сумле́нны; шчы́ры, прастаду́шны, адкры́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нясме́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць нясмелага; адсутнасць смеласці. Васіль вырас. Ён стаў шчыры і сумленны, але тая дзіцячая скаванасць, нясмеласць асталіся. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шляхе́тны, -ая, -ае.

1. Дваранскі, дваранскага паходжання.

Ш. род.

2. Высакародны, з вялікім пачуццём годнасці; які адпавядае існуючым нормам маралі: выхаваны, сумленны.

Ш. тон.

Ш. ўчынак.

Шляхетная дзяўчына.

|| наз. шляхе́тнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

У яго паводзінах адчувалася ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

singularly [ˈsɪŋgjələli] adv. fml незвыча́йна, надзвыча́йна, асаблі́ва;

singularly honest надзвыча́йна сумле́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

працаўні́к, -ка́ м. рабо́тник, тру́женик;

кваліфікава́ны п. — квалифици́рованный рабо́тник;

сумле́нны п. — че́стный рабо́тник (тру́женик)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)