сто́йкасць ж., прям., перен. сто́йкость; см. сто́йкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stoical [ˈstəʊɪkl]adj. сто́йкі, му́жны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

напаўсто́йкі, ‑ая, ‑ае.

Не зусім стойкі. Напаўстойкі газ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвёрдахара́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Непахісны, стойкі ў сваіх дзеяннях, перакананнях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непахі́сны, -ая, -ае.

1. Такі, што нельга пахіснуць; устойлівы.

Стаяць непахісна (прысл.).

2. Цвёрды, стойкі (у сваіх намерах, перакананнях і пад.).

Н. змагар.

|| наз. непахі́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непахі́сны únerschütterlich; stándhaft (стойкі); únbe¦irrt (упэўнены)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́ерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да леера. Леерныя стойкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wytrwały

стойкі, настойлівы, упарты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крапе́ж, -пяжу́, м., зб. (спец.).

1. Матэрыял (стойкі, шчыты і пад.) для мацавання горных вырабатак.

2. Дэталі для змацавання чаго-н. (балты, заклёпкі).

|| прым. крапе́жны, -ая, -ае.

К. лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́йкий

1. в разн. знач. сто́йкі;

сто́йкая го́рная поро́да сто́йкая го́рная паро́да;

сто́йкая инфе́кция мед. сто́йкая інфе́кцыя;

сто́йкий газ сто́йкі газ;

сто́йкий хара́ктер сто́йкі хара́ктар;

сто́йкая уве́ренность сто́йкая (цвёрдая) упэ́ўненасць;

сто́йкое равнове́сие физ. сто́йкая раўнава́га;

2. (выносливый) трыва́лы;

сто́йкий челове́к трыва́лы чалаве́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)