Verbum

анлайнавы слоўнік

извая́ние ср. ста́туя, -туі ж., скульпту́ра, -ры ж.;

как извая́ние як ста́туя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́дал

‘статуя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

statue [ˈstætʃu:, ˈstætju:] n. ста́туя;

a statue in marble ста́туя з ма́рмуру;

the Statue of Liberty Ста́туя Свабо́ды (ЗША);

cast a statue высяка́ць ста́тую;

erect a statue узво́дзіць ста́тую

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кумі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Статуя язычніцкага бажаства; ідал.

2. перан. Той (тое), хто (што) з’яўляецца прадметам асаблівага захаплення і пакланення (высок. і іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

statue

[ˈstætʃu:]

ста́туя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gilded [ˈgɪldɪd] adj. пазало́чаны;

a gilded statue пазало́чаная ста́туя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

statua

ж. статуя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

і́дал, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Статуя бажаства, якому пакланяюцца.

2. перан. Пра таго, каго горача любяць, хто з’яўляецца прадметам нізкапаклонства.

3. Нягоднік (разм., лаянк.).

Гэты і. высадзіў шыбу.

|| прым. і́дальскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карыяты́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Статуя жанчыны, якая служыць апорай перакрыцця і выконвае ролю архітэктурнай калоны. Дом з карыятыдамі.

[Ад грэч. katyátides — карыйскія дзевы, жрыцы храма Арцеміды ў Карыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Státue

[-tuə]

f -, -n ста́туя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)