пажылы́, -а́я, -о́е.

Які пачынае старэць, немалады.

П. мужчына.

П. ўзрост.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́риться ста́рыцца, старэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устарева́ть несов. старэ́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застарева́ть несов., разг. старэ́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

age​2 [eɪdʒ] v. старэ́ць; ста́рыцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

старе́ться уст., прост. старэ́ць, ста́рыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старе́ть несов., в разн. знач. старэ́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

Рабіцца старым або больш старым; старэць.

За работай няма калі с.

◊

Старыцца ў дзеўках — вельмі доўга не быць замужам.

|| зак. саста́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матере́ть несов., в разн. знач. мацярэ́ць, старэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grzybieć

незак. парахнець; старэць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)