Сталі́ца ‘галоўны горад дзяржавы; цэнтр’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), столі́ца ‘цэнтр чаго-небудзь’ (ТС), ст.-бел. столица ‘тс’ (XVII ст., Карскі, 1, 415). З польск. stolica ‘трон, галоўны горад’ як чэшскае семантычнае запазычанне, гл. Басай-Сяткоўскі, Słownik, 340; Кохман, Stosunki, 129–130.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сталі́ца Вялікая і старажытная вёска Зімніца (Слаўг.).

□ в. Сталіца Дзіс.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Сталіца П. І. 8/148

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

столи́ца сталі́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stolica

ж. сталіца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hptst.

= Hauptstadt – сталіца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

наваро́джаны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і нованароджаны. Сталіца навароджанай дзяржавы, Уздымай высока свой дзяржаўны сцяг!.. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

metropolis [mɪˈtrɒpəlɪs] n.

1. сталі́ца

2. буйны́ го́рад, цэнтр дзелаво́га і культу́рнага жыцця́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

m. st.

= miasto stołeczne — сталіца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Residénzstadt

f -, -städte сталі́ца, рэзідэ́нцыя (горад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)