пяву́нчык
‘той, хто спявае, спявак; птушка, певень’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяву́нчык |
пяву́нчыкі |
| Р. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Д. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыкам |
| В. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Т. |
пяву́нчыкам |
пяву́нчыкамі |
| М. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
певе́ц
1. спява́к, род. спевака́ м.;
о́перный певе́ц о́перны спява́к;
2. (поэт) уст. пясня́р, род. песняра́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
а́льт
‘спявак або спявачка’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
а́льт |
альты́ |
| Р. |
альта́ |
альто́ў |
| Д. |
альту́ |
альта́м |
| В. |
альта́ |
альто́ў |
| Т. |
альто́м |
альта́мі |
| М. |
альце́ |
альта́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ды́скант
‘спявак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ды́скант |
ды́сканты |
| Р. |
ды́сканта |
ды́скантаў |
| Д. |
ды́сканту |
ды́скантам |
| В. |
ды́сканта |
ды́скантаў |
| Т. |
ды́скантам |
ды́скантамі |
| М. |
ды́сканце |
ды́скантах |
Іншыя варыянты:
дыска́нт.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Спявак, артыст хору.
|| ж. хары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
vocalist [ˈvəʊkəlɪst] n. вакалі́ст; спява́к; спява́чка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ды́скант, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Высокі дзіцячы голас.
2. Спявак з такім голасам.
|| прым. дысканто́вы, -ая, -ае.
Дыскантовая партыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трубаду́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Сярэдневяковы паэт-спявак у паўднёвай Францыі.
2. перан., чаго. Той, хто ўслаўляе, прапагандуе што-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
baritone [ˈbærɪtəʊn] n. mus. барыто́н (голас; спявак)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
crooner [ˈkru:nə]n. dated эстра́дны спява́к, шансанье́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)