sportsmanship [ˈspɔ:tsmənʃɪp] n.

1. спарты́ўнае майстэ́рства, спра́ўнасць да спо́рту

2. прысто́йнасць, му́жнасць, сто́йкасць (у спорце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tüchtigkeit

f - спра́ўнасць, дзелавы́я я́касці, здо́льнасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

спры́тнасць ж. гл. спраўнасць

2.;

спры́тнасць рук Fíngerfertigkeit f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Звага́ ’спрыт, спраўнасць’ (Нас.) Рус. смал. зва́га ’павага’, укр. зва́га ’рашучасць, смеласць’. Як і адвага (гл.), павага, увага да кораня вага (гл.) з прэфіксам з‑, хутчэй назоўнік на базе прэфіксальнага дзеяслова зважаць ’звяртаць увагу’ з чаргаваннем зычнага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Genáuigikeit

f - дакла́днасць; падрабя́знасць, стара́ннасць, спра́ўнасць

péinliche ~ — надзвыча́йная сумле́ннасць; педанты́чнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

instánd

[in Stand]:

~ hálten* — трыма́ць у спра́ўнасці;

~ sétzen — рамантава́ць, пра́віць, прыво́дзіць у спра́ўнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рамантава́ць reparíeren vt, áusbessern vt (правіць); flícken vt (латаць); instánd sétzen (прыводзіць у спраўнасць); überhólen vt (машыну і г. д.); renovieren [-´vi:-] (будынак, памяшканне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непако́й, ‑ю, м.

1. Стан душэўнай трывогі, хвалявання, выкліканы чым‑н. Дні трывог, страху і непакою пачаліся для дзеда Талаша і яго сям’і. Колас. Непакой за лёс разведчыкаў ахапіў усю роту. Васілёнак. З надыходам восені ўсё з большым непакоем заглядваў Шыманскі на малочную ферму. Дуброўскі.

2. Турботы, клопаты. Мой непакой за спраўнасць ахоўвання межаў радзімы развеяўся [на заставе] вельмі хутка. Брыль. Смокча душу балючы непакой: як.. [сын] там ходзіць ці бегае, з кім, дзе, чаго? Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́каўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.

1. Плод маку — каробачка, дзе знаходзіцца насенне.

2. Разм. Купал царквы. У Навагранах камяніцы, а касцёл такі, што як захочаш зірнуць на яго макаўку, дык шапка падае з галавы. Сабаленка.

3. Верхняя частка, вяршыня чаго‑н. Удалечыні цямнілася макаўка вадакачкі. Алешка. Звярнулі браты на лясную сцежачку, мінулі дуб з сухой макаўкай. С. Александровіч.

4. Верхняя частка галавы. Уладзімір Верамейчык, пасунуўшы вушанку на самую макаўку галавы, разам з механікам дзелавіта, па-гаспадарску правярае спраўнасць тэхнікі. Дуброўскі.

5. Канец кораня конскага хваста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skill [skɪl] n. (in/at)

1. майстэ́рства, уме́льства; во́пыт, спрыт; спра́ўнасць;

show great skill at driving уме́ла вадзі́ць машы́ну;

skill in debate уме́нне ве́сці дэба́ты;

skill in lecturing майстэ́рства ле́ктара;

basic skills гало́ўныя ўме́нні (чытанне, пісьмо, падлік)

2. кваліфіка́цыя; та́лент; прафе́сія;

professional skills прафесі́йная кваліфіка́цыя;

language skills маўле́нчыя на́выкі і ўме́нні;

skill formation падрыхто́ўка кваліфікава́ных ка́драў;

creati ve/inventive skill тво́рчы/вынахо́дніцкі та́лент;

skill in speech дар сло́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)