сплю́щить сов.

1. спляска́ць, распляска́ць;

2. техн. сплю́шчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спле́шчыць

‘спляскаць, сплюшчыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спле́шчу спле́шчым
2-я ас. спле́шчыш спле́шчыце
3-я ас. спле́шчыць спле́шчаць
Прошлы час
м. спле́шчыў спле́шчылі
ж. спле́шчыла
н. спле́шчыла
Загадны лад
2-я ас. спле́шчы спле́шчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час спле́шчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Надаваць плескачоў, набіць. Напляскаць па твары.

напляска́ць, ‑пляшчу́, ‑пле́шчаш, ‑пле́шча; зак., чаго.

Разм. Сплюшчыць, спляскаць нейкую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)