copulate

[ˈkɑ:pjəleɪt]

v.i., Biol.

спаро́ўвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Кле́шчыцца ’спароўвацца (пра сабак і некаторых насякомых)’ (Нас.). Параўн. рус. клещиться ’тс’. Да клешчы 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

couple​2 [ˈkʌpl] v.

1. (together) спалуча́ць, злуча́ць; счэ́пліваць (вагоны)

2. (with) спаро́ўваць; спаро́ўвацца; злуча́ць (жывёлу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

случа́ться​II несов., возвр., страд. злуча́цца, злу́чвацца, спаро́ўвацца; см. случи́ться​II, случа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

совокупля́ться

1. (о половом акте) савакупля́цца; (о животных — ещё) спаро́ўвацца;

2. (соединяться) уст. спалуча́цца;

3. страд. спалуча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spółkować

зак.

1. злучацца; купіцца;

2. здзяйсняць палавы акт; (пра жывёлу) спароўвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Плу́жыць у фразе: год па год не плужыць ’не прыпадае’ (рэч., Нар. сл.). Укр. плужнай* ’шанцаваць’, польск. płnżyć ’добра мецца’, ’квітнець’, ’весціся, удавацца’, ’спрыяць’, Скупацца’, ’быць карысным’, ’апраўдваць спадзяванні’, ’не падводзіць’, славен. ρΐίάϋϊ se ’спароўвацца, выконваць злучку (аб жабах)’, якое Фурлан (гл. Бязлай, 3, 63) аб’ядноўвае разам з рус. кур. плу́жнться ’паволі ехаць, ісці, плесціся за кім-небудзь’. Відаць, рус. лексему не трэба ўлічваць; яна ужываецца паралельна з плугстнться (гл. плугаипща). У такім выпадку плужыць было ўтворана ад плуг > тужыць (< прасл. *pługa > *phditi) — першапачаткова ’араць плугам’, у той час паяўленне плуга азначала ў параўнанні з сахой (* radio) вышэйшую ступень земляробства і, адпаведна, лепшы дабрабыт (Банькоўскі, 2, 6311).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

couple

[ˈkʌpəl]

1.

n.

1) па́ра f., два, дзьве

2) па́ра f., муж і жо́нка, нарачо́ныя pl., партнэ́ры

3) Mech. па́ра сі́лаў

4) Electr. элемэ́нт -у m.

2.

v.t.

1) зьвя́зваць, спалуча́ць ра́зам, злуча́ць па́рамі, счэ́пліваць (ваго́ны)

2) жані́ць

3.

v.i.

1) спаро́ўвацца (пра жывёлу)

2) злуча́цца па́рамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)