сжечь сов. спалі́ць, мног. папалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напа́лм, -у, м.

Спецыяльная гаручая сумесь для бомб, агнямётаў і інш.

Спаліць напалмам.

|| прым. напа́лмавы, -ая, -ае.

Напалмавая бомба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́льваць гл спаліць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спажа́рыць

‘спаліць, знішчыць пажарам што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спажа́ру спажа́рым
2-я ас. спажа́рыш спажа́рыце
3-я ас. спажа́рыць спажа́раць
Прошлы час
м. спажа́рыў спажа́рылі
ж. спажа́рыла
н. спажа́рыла
Загадны лад
2-я ас. спажа́р спажа́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час спажа́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спаліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спальваць — спаліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даспялі́ць, ‑спялю, ‑спеліш, ‑спаліць; зак., што.

Даць магчымасць даспець, зрабіць спелым. Даспяліць памідоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развар’ява́ны, ‑ая, ‑ае.

Які развар’яваўся; раз’юшаны. Сапраўды, гэты развар’яваны натоўп рыхтаваўся спаліць танк. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)