combine​2 [kəmˈbaɪn] v. аб’ядно́ўваць; аб’ядно́ўвацца; спалуча́ць; спалуча́цца; камбінава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

словафо́рма, ‑ы, ж.

Марфалагічны варыянт слова, які дае магчымасць спалучацца з іншымі словаформамі і ўтвараць фразы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сочета́ться

1. сов. спалучы́цца;

2. несов., возвр., страд. спалуча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́цца, ‑нуецца; незак.

1. Спалучацца ў пэўным парадку ў адно цэлае.

2. Зал. да камбінаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спалучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спалучаць — спалучыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. спалучацца — спалучыцца. Спалучэнне зычных. Сінтаксічнае спалучэнне. Спалучэнне колераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

współgrać

незак. спалучацца, адпавядаць, гарманіроваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

złączać się

незак. злучацца; спалучацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

несумяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не можа існаваць, спалучацца з чым‑н. Часам сутыкаліся паміж сабою прынцыпова несумяшчальныя пункты погляду, розныя арыентацыі, неаднолькавае разуменне шляхоў развіцця беларускай літаратуры. Перкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cartelize

[ˈkɑ:rtəlaɪz]

1.

v.t.

спалуча́ць у картэ́ль

2.

v.i.

спалуча́цца ў картэ́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

coalesce

[,koʊəˈles]

v.i.

1) спалуча́цца, аб’ядно́ўвацца; зраста́цца

2) увахо́дзіць у саю́з, рабі́ць каалі́цыю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)